Open brief aan Gerard Spong (en vooruit, ook aan John de Mol)

Beste Gerard,

Laat ik beginnen met een compliment: ik ben al jaren een bewonderaar. Uw vlijmscherpe analyses, droge humor en zelfs uw (terechte) arrogantie, heerlijk. U draagt het met flair, en dat kan niet iedereen hebben. Maar nu, lieve Gerard, bent u toch even van uw voetstuk gevallen.

Uw uitspraak in de documentaire van Sunny Bergman Blauwe Ballen en Andere Verkrachtingsmythes deed mijn wenkbrauwen omhoogschieten en niet op een goede manier:

"Een goed weerbare vrouw zou het aantal verkrachtingen drastisch doen afnemen."

Echt, Gerard? Het enige dat ik hier drastisch van vond, was mijn stijgende bloeddruk. Het deed me meteen denken aan het tenenkrommende interview van John de Mol in BOOS, ten tijde van de schandalen bij The Voice. Toen Tim Hofman vroeg wat hij slachtoffers wilde meegeven, zei hij onder andere:

"Ik hoop dat ze geleerd hebben om onmiddellijk aan de bel te trekken."

John, als je dit leest, deze brief is ook voor jou.

Ik geloof oprecht dat jullie intenties zuiver zijn. Echt waar, voel bijna medelijden omdat jullie je van geen kwaad bewust lijken te zijn. Maar hoe is het mogelijk dat zeer intelligente mannen met aanzien dit soort denkbeelden nog steeds verkondigen?

Victim blaming in optima forma

Dit is victim blaming in zijn puurste vorm. Sinds wanneer maken we het slachtoffer verantwoordelijk voor het gedrag van de dader? (Hint: al véél te lang.)

Zelf stond ik aan het begin van mijn carrière toen ik een #MeToo-moment meemaakte. Mijn leidinggevende bekende ‘verliefd’ op mij te zijn, probeerde me onverwachts (althans voor mij) te zoenen en greep me bij mijn billen. Mijn eerste gedachte? Als ik hier iets van zeg, dan ben ík straks het meisje dat haar baas heeft verleid. Dus ik hield mijn mond.

En ik was niet de enige. Ik ken genoeg vrouwen die appjes kregen van hun leidinggevende vanaf een zonnig vakantieadres. Of die na een teamuitje plots werden besprongen op een perron. Of die op de kerstborrel ongewenst werden aangeraakt door de directeur.

En toch wordt nog steeds een Amber Heard afgebrand, terwijl Johnny Depp met open armen wordt ontvangen. Denk daar eens over na. Zijn wij vrouwen écht aan zet?

De omgekeerde wereld

Dus als ik u goed begrijp, Gerard, ligt de oplossing bij ons? Moeten vrouwen zich aanpassen om het gedrag van mannen te controleren? Ik krijg er bijna boerka-associaties van.

Weet u waar ik u níet over heb gehoord? Over de daders. Over preventie. Over jongens opvoeden met respect. Over scholen die lesgeven over grenzen. Over het stoppen met stemmen op wereldleiders die "Grab them by the pussy" normaal vinden. Over mannen die elkaar aanspreken aan de bar in plaats van meeliften op vrouwonvriendelijke grappen. Hoe grappig vinden zij deze nog als het over hun dochter of moeder zou gaan vraag ik mij af., maar dat terzijde. Zou dat niet minstens zo effectief zijn als vrouwen massaal op een zelfverdedigingscursus of assertiviteitstraining sturen?

Gerard, hier zit een denkfout, maar we komen er samen uit

Laten we het eens omdraaien. Stel, iemands huis wordt leeggeroofd. Zegt u dan: "Ja, had je maar een beter alarmsysteem moeten hebben?" Nee, natuurlijk niet. Dan is iedereen verontwaardigd: "Hoe halen ze het in hun hoofd!"

Of neem geweld tegen homoseksuelen. (Een onderwerp dat u waarschijnlijk na aan het hart ligt.) Niemand zegt dan: "Ja, die homo’s moeten gewoon leren terugslaan." We vinden het afschuwelijk en eisen actie. Waarom is dat bij seksueel geweld anders?

Gerard, ik weet dat u een intelligente man bent. Dus ik ben benieuwd: hoe kijkt u, achteraf, naar uw woorden? Ziet u hoe schadelijk dit frame is?

Doe uzelf, ons en de samenleving een plezier: neem uw woorden terug. We hebben mannen zoals u – invloedrijk, uitgesproken, messcherp – keihard nodig in deze strijd. Dit is geen vrouwenstrijd, dit is ónze strijd. Net zoals ik me als heterovrouw uitspreek tegen discriminatie van homoseksuelen, hoop ik dat u hetzelfde doet voor vrouwen.

Graag zie ik uw reactie tegemoet. Hopelijk besluit u nu niet om mij aan te klagen, maar staat u open voor een kop koffie en een open gesprek? Ik kijk ernaar uit om samen te kunnen werken vanuit een gedeelde wens om onze samenleving veiliger en rechtvaardiger te maken voor iedereen.

Hartelijke groet,

Paula